zoveel gedaan deze weken
Door: Helen
Blijf op de hoogte en volg Helen
06 November 2014 | Nederland, Prinsenbeek
We liepen aan het eind van onze stage op de ward. Iedereen had eigenlijk geen zin om om te wisselen maar toch moest het. De laatsten dagen verliepen heel vreemd. Toen wij in de ochtend aan kwamen waren er telkens alleen maar de verpleegkundige van de nacht pas een halfuur later of een uur later kwam er eentje aan zetten. Na twee dagen bleek dat het ziekenhuis in staking ging. Ik en robin waren er nog lacherig over . Hoe kan nou een ziekenhuis gaan staken? Tot dat de hooft van de afdeling binnen kwam en tegen de dokter vertelde dat ze zoveel mogelijk mensen moet ontslaan. Conclusie op de eerste dag lagen er nu maar 9 mensen in heel het ziekenhuis. De volgende dag gingen we toch maar naar het ziekenhuis. We gingen maar een halve dag omdat we dat weekeind naar de andere groep gingen. Heel de ochtend was er niks te doen niemand deed iets want ze waren in staking. De dokter kwam niet langs want die was in staking. toen we klaar waren met werken namen we afscheid van de mensen want het was gelijk onze laatste stage dag op de ward. We gingen snel naar huis om een lange reis te maken naar de andere studenten. Na de lange reis kwamen we aan in een plaatje waar we konden overnachten. We stapte uit en werden gelijk overvallen door taxi’s trotro’s met de vraag waar we heen moesten. Gelukkig kwamen bright en jeff ons op halen en gingen we ergens eten. omdat we zo moe waren van het reizen gingen we al snel naar het hotel. De volgende dag gingen we naar de apen park en naar de watervallen. We gingen eerst met de taxi naar de apen waar we ze bananen konden geven en rond konden lopen in de apen bos. Het begin was erg leuk omdat de apen op je kwamen zitten wanneer je ze eten gaf. Toen we klaar waren met foto’s maken van de apen en met ze te bewonderen gingen we terug naar het hotel. Daar kleden we ons om zodat we naar de watervallen konden gaan. Bright en jeff zouden mee gaan en een taxi of trotro regelen. Maar het ging op een echte ghanese manier eerst komt de trotro 3 uur te laat en dan moet er ook nog even een band worden verwisseld.
Onderweg besloot de chauffeur een korte weg te nemen. Ik vraag me nog steeds af of de korte weg ook daadwerkelijk sneller was. De weg was namelijk zo slecht dat we alle kanten werden op gegooid. Toen we naar een verschrikkelijke weg eindelijk waren aan gekomen gingen we een kaartje bestellen. Toen we de kaartjes gekocht hadden en buiten stapte begon het heel hard te waaien. We besloten om wel te gaan lopen toen we nog net het bos in waren begon het een beetje te regenen. Het begon steeds harder te regenen. Ik vond het maar niks om door te lopen maar de groep wilde het zo graag zien dus we liepen door. Binnen paar minuten waren we helemaal doorweekt en we moesten nog een heel stuk. Halve wegen kocht bright nog een cacao vrucht. Toen we het aten was het heel raar het was een glibberen bedoeling en raar in je mond maar wel heel zoet. Toen we bij de waterval aangekomen waren was hij heel sterk. Echt heel mooi om te zien. Omdat het al bijna donker werd hadden we niet veel tijd om te blijven kijken we moesten ook nog terug. Omdat het zo hard had geregend was alles in modder veranderd en moest je goed kijken waar je liep. Op een zekere tijd kwamen mensen ons te hulp vanuit de dorp met zaklampen de weg was zo slecht geworden. Toen we moesten wachten voelde ik opeens paar pijnlijke steken in mijn voet. Toen de man de zaklamp op scheen bleken het bijtende mieren te zijn die je echt vast zetten met de tanden. Ze werden er snel van af getrokken het waren er stuk of 7. Toen we weer veilig waren aan gekomen bij de trotro moesten we de weg nog terug. Gelukkig pakte hij nu wel gewoon de weg zonder hobbels. Nou ja in Ghana heb je nooit een weg zonder hobbels maar in iedere geval minder. Toen we langs het huis van de andere groep kwamen maakte we daar nog even een stop om het huis te bekijken. Daar kletste we nog wat en toen gingen we weer verder we hadden het namelijk behoorlijk koud. Die avond gingen we nog ergens wat eten en daarna nog een drankje doen waar bij natuurlijk nog moest worden gedanst. De volgende dag was het alweer tijd om naar huis te gaan. De andere groep zou nu een week naar ons toe komen en waren al vertrokken naar ada. Na een lange reis terug kwamen we weer in Ada waar we met de andere groep lekker gingen uit eten en bij kletsen van onze ervaringen hier.
De volgende dag gingen we naar accra om onze visum te verlengen. Toen we er aankwamen kregen we een lijst voor ons die we helemaal moeste invullen. Toen we alles hadden ingevuld wat we in hadden kunnen vullen begon het gedoe. Waar was onze vliegticket? Waar stond het adres? Ga zo maar door. Wij naar een internet café om onze ticket uit te kunnen printen kon niemand de mail openen. wij weer terug en onze ticket op de telefoon laten zien maar nee hoor niet goed. Ook het adres was niet goed best moeilijk als het adres waar je woont geen adres heeft dus niks kan invullen.
ze verzochten ons om de volgende dag maar terug te komen. Die dag hebben we nog wat rond gelopen in accra en toen weer terug naar huis. De volgende dag weer terug met een usb waar alles op stond. Hehe nu was alles goed in een keer. Toen zijn we lekker pizza gaan eten om het te vieren en terug naar huis. Dat was ook weer een raren reis. We werden met de taxi afgezet waar we de troto moesten pakken. Dat was een hele plein vol met busjes. Overal vroegen we waar een bus was naar ada. Een man riep ons en wij stapte in. De man wist niet hoe snel hij weg moest komen best raar omdat je normaal een kaartje moet kopen voor een trotro . eerst reed hij een rondje. Toen kreeg hij nog ruzie met een man die aan het einde van de plein stond. Toen we verder reden stapte hij opeens uit en een andere man in. De man reed de trotro iets verder en vervolgens kwam de andere man na 3 kwartier weer terug en reed verder. De trotro reed niet echt veilig in accra zelf hadden we al bijna 4 keer op iemand gezeten toen we na lange tijd eindelijk in kasseh waren gekomen vertelde hij dat hij ons niet meer verder reed en we moeste overstappen in een andere trotro. Een reis waar we normaal een half uur over doen van kasseh naar ade duurde nu meer dan een uur. Onderweg werd iedereen boos op de bestuurder en verdachten hem van dronkenschap. Gevolg daar van hij nam alle bulten mee die hij tegen kwam .
Donderdag kwam er een Nederlandse man langs die in Ghana woont die joyca via via kent . we vroegen hem of hij een goed idee had voor ons project. We vertelde onze plannen maar dat we nog niet echt veel verder kwamen. De vriend die hij mee had begon gelijk te bellen en dingen uit te zoeken. Na een gezellige dag besloten ze de volgende dag mee te gaan om te kijken voor ons project. We gingen eerst langs de gemeente huis en toen langs een kliniek hier in ada. Ons idee was namelijk een ehbo post te maken in een vissersdopje. De kliniek zij dat ze daar wel heen wilden maar geen faciliteiten hadden. Toen we een kijkje namen in het dorpje bleek er een nog niet afbouwde stuk kerk te zijn. toen we vertelde van onze plannen werd heel het dorp blij. We legde voorwaardes op. Zo als het moet niet van de kerk zijn dus die moet afstand doen en de meer moet schoon zijn en niet meer gebruikt worden als toilet. Ze gingen die dag in beraad en het was al goed als zeker dat we daar een kliniek mogen bouwen. Nu nog afwachten op de papieren.
Omdat het nog steeds staking was in het ziekenhuis gingen we voor 3 dagen in een andere ziekenhuis werken. het was de ziekenhuis waar desire werkte. De bedoeling was dat we daar voor drie dagen gingen werken .1 dag op de ward, 1 dag op de bevalling afdeling en 1 dag op de eerste hulp. We waren met 3 studenten dus wisselde we iedere dag om. De eerte dag begon ik op de ward. Het was heel rustig waar door ik die dag nog bij het oogdruppelen kon kijken en mee kon lopen met andere studenten die uitleg kregen over de ziektes echt heel leerzaam. De volgende dag stond ik op de bevallings kamer waar jammer genoeg niemand was bevallen die dag en alleen medicijnen kon doen. de derde dag was voor mijn het leukste. Toen ik op de eerste hulp aan kwam vertelde ze dat er niet veel te doen was die dag. Ik vroeg of ik naar de wondverzorging mocht gaan. Bij de wond verzorging mocht ik al best snel mee helpen en was echt super leerzaam. Ik kreeg ook hele tijd complimentjes dat ik het zo goed deed. Na de wond spreek uur mocht ik nog inentingen zetten en infuus prikken. Vervolgens heb ik twee katheters mogen zetten dit allemaal was zo enorm leerzaam. Nu nog twee weken stagen lopen in Ghana en dan zit het er al weer op
-
06 November 2014 - 19:59
Lia V.Loenhout:
Wat een verhaal weer Helen,echt leuk om te lezen wat je daar allemaal meemaakt en doet.
Maak er nog een mooie, leerzame en gezellige tijd van daar, met hopelijk wat minder regen, als wat ik op een foto heb gezien....... Veel groetjes weer vanuit Prinsenbeek!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley