2 weken

Dag 5
Vandaag hebben we onze kleren laten opmeten. En weer naar de telefoon winkel om er voor te zorgen dat we eindelijk internet hadden en konden bellen. Na heel lang wachten waren we nog niks op geschoten . voor de rest van de dag hebben we niet veel meer gedaan.

Dag6
Vandaag hadden we een rust dag en hebben we niks gedaan behalve lekker uitslapen en hangen
En paar boodschappen gedaan.

Dag 7
We gingen vandaag naar het zwembad samen met marleen desire en alex. We gingen al vroeg met de trotro en met de motor. Het zwembad hadden we voor ons alleen omdat niemand echt kan zwemmen en het te duur is. Het was heerlijk want het was die dag heel warm sommige verbrande daarom ook heel erg. Het was wel grappig want desire kan niet zwemmen dus moest met een band rond zwemmen. We speelde vollybal en zwommen baantjes. Na een hele dag aan het water gezeten te hebben gingen we naar huis. Samen met alex thuis was het nog heel gezellig. De rest van de dag hebben we het rustig gehouden

Dag 8
Vandaag gingen we heel vroeg naar het ziekenhuis om kennis te maken. we moesten heel lang wachten op de dokter. Toen percy even ging kijken bij zijn oom die in het ziekenhuis lag bleek hij overleden te zijn. het is hier een gewoonte dat er niet gehuild mag worden anders wordt je geslagen. Het was dus allemaal een rare bedoeling kwa emotie verwerking. Toen de dokter kwam praatte we even met hem en mochten we daarna weer op iemand anders wachten die vervolgens het zelfde verhaal vertelde. Na het ziekenhuis gingen we weer naar de telefoon winkel omdat de sim kaart het nog steeds niet deed na twee uur wachten hebben we nu eindelijk een telefoon nummer waar mee we kunnen bellen. Verlorens gingen we naar de klaarmaken waar we onze jurken konden ophalen. Toen we thuis waren maakte we kennis met twee Ghanese die de volgende dag op de verjaardag zouden komen. Het was een beetje raar omdat ze zich helemaal afzonderde omdat dat hier heel normaal is schijnt. Later kwamen ze wat losser en was het ook heel gezellig. We gingen een taart maken voor de volgende dag met een van de gasten. Hij is zo verlegen dat hij niets durfde te doen. iedereen was vandaag moe en gingen vroeg naar bed

Dag 9
Vandaag was het dan zover onze eerste dag werken. ik vond het heel spannend omdat ik de taal ook niet zo goed beheers. Toen we aankwamen kregen we een rondleiding van de hoofdzuster. Na de rondleiding mochten we de ziektes bekijken en de rapportages er komt heel veel malaria en cholera voor. Voor de cholera is er een speciale ruimte omdat het heel besmettelijk is. Alle mensen met die ziekte liggen ook op een bed met een gat omdat iedereen aan de diarree staat en te ziek is om op te staan. We liepen met de dokter mee en luisterde vandaag veel ook hebben we heel veel gezeten eigenlijk vond ik het heel saai omdat alles op het gemakje gaat . in Nederland kan dat echt niet en ik kan niet stil zitten. Toen we terug waren kwam er visite voor een verjaardag. Ik ging eerst nog terug naar de kleermaker omdat in sommige jurken al gaten zat en ik heel de dag al niet kon ademen. We moesten best lang wachten en toen ik de jurk weer mocht passen ging de rits niet meer dicht. Na weer lang wachten was hij gemaakt en mocht ik hem weer passen. Opeens horden we heel veel geschreeuw en werd er een heel klein jongetje van 1 denk ik in mijn kleedkamer/ slaapkamer gegooid. Over het jongetje was door een klein meisje kokend water gegooid en hij bloede erg veel. Ik probeerde hem te troosten en te spoelen met water. Ondertussen werd er vlinken klappen uitgedeeld bij het meisje waar bij de andere vrouwen de moeder weg moest trekken omdat het te hart te keer ging. Percy nam me mee naar huis omdat het allemaal heel heftig. Eenmaal thuis maakte eten en het was heel gezellig. In de avond werd de muziek aan gezet en gingen alle Ghanese dansen. Iedereen wilde dat we mee danste maar dat gebeurde niet. helaas liep de avond anders af. Christel was al paardagen ziek en nu werd ze nog zieker. Er werd besloten om haar naar het zieken huis te brengen. Wij wachtte in spanning af wat er zou gebeuren. We kregen te horen dat ze moest blijven maar niet wilde dus dat ze terug kwam en de volgende dag weer terug moest. Het leek om een cholera bacterie maar ook weer niet. (ze geven hier geen diagnose omdat de mensen dan denken dat ze dood gaan.
twee gasten van het feest bleven bij ons om ons te steunen. Toen viel het licht uit en kon het niet beter dan dat het al was. Kortom een rare afsluiting van het feest

Dag 10
Vandaag was de tweede dag van mijn stage. We gingen met de taxi want alle trotro’s waren leeg dus reden niet weg en we waren met zijn tweeën. Joyca en Christel zouden later komen naar het ziekenhuis zodat Christel weer verder kon opknappen en antibiotica kon krijgen . wij gingen weer aan de slag eerst de overdracht en toen gingen we bedden op maken. iedereen wordt gedwongen door de mensen uit bed te stappen en er naast gaan staan. Dit is een beetje onmenselijk aangezien sommige daar niet voor in staat zijn. we hebben het wel voor elkaar gekregen om er eentje te laten liggen. Na het bedden opmaken mochten we maar liefst 1.5 uur op een stoel zitten niks doen. toen kwam de dokter en mochten we achter ze aan lopen en niks doen dat duurde behoorlijk lang allemaal. Toen hadden we pauze en konden we even langs Christel die al wel iets meer was opgeknapt dan voorheen. Na de pauzen gingen we nog de pillen ronde doen en daarna weer lekker zitten. Kortom dit was een zit dag maar wel leerzaam. Toen we thuis kwamen gingen we naar bed omdat we een erg vermoeiende dag hadden en weinig geslapen door alle omstandigheden. Later gingen we nog wel lekker film kijken met bijna iedereen.

Dag 11
Vandaag ging ik al weer naar het werk de derde keer al deze week. Onze dag begon goed we hadden geen stroom maar ook geen water. We konden ons dus niet wassen en zo ook deed de wc het niet dus dat was allemaal heel preventief. Toen het tijd was om naar het werk te gaan pakte we de Trotro. Zo’n oude versleten Trotro had ik nog nooit gezien de deuren vielen open de achter klep kon niet dicht. De trotro reed ook super hart over alle hobbel in de weg die normaal worden ontweken.
het gevolg kon ik al rade een kapotte auto in een omgeving waar niks in de buurt was. Gelukkig kwam er een andere trotro langs waar iedereen in werd gepropt met zijn alle bij elkaar op schoot lekker knus dus. Bij het ziekenhuis konden we gelijk naar de overdracht. Na de overdracht mochten we nog een halfuutje wachten en daarna de bedden op maken dit keer alleen. Iedereen moest uit bed en dan maakte wij het bede op ook de mensen die het eigenlijk niet konden. Wij hebben toen besloten om de mensen die het niet konden te rollen en de mensen die sliepen te laten liggen. Na het bedden opmaken gingen konden we weer gaan zitten toen kwam de dokter. We liepen met zijn alle de kamers af dat is best saai en duurt vaak 2 uur. Gelukkig mogen we nu ook wat meer doen zoals papieren invullen. Na de dokter visite konden we weer gaan zitten en niks doen tot de pauze.
na de pauze was het pillen tijd. ik mocht de pillen uit delen dat was nog lastig omdat ze hier hele rare afkortingen hebben en van alles moet opschrijven in het Engels. Dat is voor mij best lastig omdat ik het allemaal verkeert schijf in het Engels en de afkortingen niet weet. Ik vond het wel leuk om te doen ook mochten we weer tempen.
na de pillen ronden gingen ze hechtingen weg halen dit doen ze heel steriel ze zijden dat wij morgen de andere hechtingen mogen uit halen dat vind ik nog wel eng omdat de met het mesje naar beneden snijden dadelijk maak ik er nog een wond bij.
de rest van de dagen zijn allemaal het zelfde geweest ongeveer. We gingen naar stage waar we steeds meer mochten doen. ze zagen veel en leerde ook gelijk een heleboel. Deze week keken we nog vooral mee en mocht ik hier en daar medicatie geven en klaar maken. in het weekeind hebben we lekker rustig aan gedaan. We zijn naar de markt gegaan en voor de rest ook een heleboel inkopen gedaan. Toen we thuis kwamen kwam Peter met Marleen op bezoek en 2 Ghanese vrienden. Peter ging die dag terug naar Nederland en wilde ons nog even zien. We hebben niet veel gedaan in de middag gewoon lekker gekletst en onze bevindingen gedeeld. In de avond gingen we lekker uit eten. en daarnaar naar Marinatha. Daar was een groot kampvuur en een feest aan de gang. We gingen met de boot er naar toe dat was al lachen omdat de twee ghanese die mee gingen nog nooit in een boot hadden gezeten. Op het feest gingen alle ghanese gelijk los. Iedereen was aan het dansen en stoond omdat het zoon rasta eiland was. Wij dronken eerst nog moet in voor dat wij de dansvloer (gewoon het strand) durfde te beteerden wij zijn namelijk niet zo soepel in de heupen. Het was een super avond. Toen we naar huis wilden bleek dat de boot niet meer wilde varen omdat de netten al uit gegooid waren. Gelukkig maakte ze een uitzondering en konden we als nog naar huis. We liepen met zijn allen naar huis aangezien geen vervoer mee naar huis was te krijgen dus moeten we 3 kwartier lopen.
de volgende dag gingen we lekker uit luieren en een beetje hangen.
Toen was het weekeind weer voor bij. we gingen weer aan de slag deze week zouden we veel te zien krijgen. Er was een groot ongeluk gebeurt waardoor allemaal wonden bij een lag heel het gezicht er zelfs af. De eerste dag mochten we mee kijken naar de verwondingen en hoe ze verzorgd werden . het was wel heftig om dat te zien aangezien ze zoveel pijn leiden. Voor de rest liepen we gewoon mee. Ik mocht vooral medicatie geven. Zo ging het paardagen eigenlijk het zelfde. Donderdag kwam er een baby binnen die traditioneel besneden was en bijna dood bloeden. De baby kreeg bloed toe gediend en werd zonder gehecht. Ik vond het zo raar dat dit gewoon kan en dat je dit je baby van 2 maanden aan doet. De volgende dag bloede het kind nog. Bij de dokter visite wilde dokter er gelijk wat aan gaan doen. ik kreeg de baby in mijn handen en de bloed zakken. Liep met de dokter mee en stond opeens in de operatie kamer. ik kreeg een pakje aan en andere schoenen en werd gevraagd om mee te helpen . ik moest er voor zorgen dat de baby bleef stil liggen. Gelukkig werd hij dit keer wel verdoofd en lag hij mooi stil. Ik mocht de benen vast houden en kon het dus allemaal mooi zien. Het was heel interessant om te zien maar tjeetje wat kwam er opeens veel op mijn af. Stond je opeens op een operatie kamer waar je mocht assisteren. Toen ik terug kwam op de afdeling mocht ik gelijk door want ik mocht helpen bij wond zorg. ik kreeg een mond masker op en mocht alles aangeven en klaar maken. dit was mijn tweede week en echt super interessant.
In het weekeinde zijn we uit geweest. Ow wat was dat een ramp!!!! Alle ghanese doken op je en wilde dansen of andere dingen van je. Ook waren er mensen uit india echt vreselijk. We waren al snel weer weg gegaan. De volgende dag hadden we heerlijke rust dag . toen begon gisteren eigenlijk de 3e stage week. Joyca was ziek en omdat iedereen al ziek was geweest deze twee weken behalve ik besloten ze om in een andere ziekenhuis bloed af te nemen en even langs de dokter. we hebben dus goed kunnen mee maken hoe de cliënten in het ziekenhuis zich moeten voelen. Eerst gingen we de vitale functies opnemen. Dat was bij iedereen gewoon goed bij mij iets te lagen bloeddruk maar dat kan is een keer. Toen gingen we naar een zaal waar allemaal mensen op bankjes zaten op de dokter te wachten ik denk iets van 50 mensen. We sloten achter aan in de rij en gingen wachten. Na een lange tijd waren wij aan de. Er kwam er uit dat iedereen bloed moest laten afnemen en ontlasting controle. Gelukkig gelde dat laatste niet voor mij. Na het bloed afnamen moesten we nog heel lang wachten. Dat is best moeilijk voor mij zo lang stil zitten. Toen we allemaal de uitslagen hadden gingen we terug naar de dokter. weer zo lang wachten. Ondertussen kwamen we er achter dat formulieren verwisseld waren en foute informatie op stond(lekker handig). Bij iedereen (behalve ik) kwam er uit dat ze een virus hebben en dus een week thuis moeten blijven. Ik moet nu ook thuis blijven omdat ik het wel bij mij kan dragen. Dus van de derde week stage komt dus deze week niks terecht en kunnen we lekker met een drankje en voeten omhoog. Helaas mis ik nu wel een week ervaring.